Al 30 jaar reuma, 1 december 1995 om 08:00 uur kwam de diagnose, waar ik sinds enkele maanden al rekening mee had gehouden. Ik had destijds al een boek over reuma uit de bibliotheek geleend om meer over reuma te weten te komen.
Het begon allemaal in Parijs, op 14 juli 1995. Jean-Michel Jarre gaf toen een concert aan de voet van de Eiffel toren. Ik merkte dat ik niet lang kon staan en dat dit pijnlijk was, iets wat ik nog niet eerder had ervaren. Het was voor mij staan, zitten, staan, zitten. Tijdens het concert werd het steeds pijnlijker. Na afloop van het concert gingen we weer lopen en de pijn trok weg. Ik had geen idee wat dit was.
Een maand later kreeg ik last van mijn vingers in één van mijn handen, daar geen aandacht aan geschonken. Een paar weken later volgde dit ook in mijn andere hand, en toen toch maar naar de dokter gegaan die me door verwees naar de reumatoloog in Westeinde Ziekenhuis in Den Haag. In oktober volgde een uitgebreid onderzoek, en dat resulteerde in de diagnose van reuma op 1 december 1995.
De vorm van reuma dat ik heb kreeg een naam, Artritis Psoriatica, een combinatie van reuma met psoriasis, omdat ik ook last had van plekken op mijn huid, maar dat gaf voor mij geen pijn, wel zo af en toe jeuk.
En dan 1 december 1995, de diagnose kwam, en dan weet je dat je leven er heel anders zal gaan uitzien. Ik werkte bij een katholieke onderwijskantoor aan de Stadhouderslaan in Den Haag, op een grote steenworp afstand van het kunstmuseum en Omniversum. Nadat ik mijn ouders had geïnformeerd had ik ook mijn werk dit laten weten. Van de arboarts mocht ik voorlopig niet meer werken, hij wilde eerst wat meer weten. Na de kerst kon ik voor halve dagen weer aan het werk. En zo moest ik wennen aan mijn leven met reuma.